“Yıllar önce, altı saat sonraydı. O gün beyaz bir sayfaya yazmanın beni hangi fotoğrafın yırtılmış köşesine taşıyacağını bilmiyordum.
İnsan yeni bir aşkta, o tertemiz sayfanın üzerine karalar ya hani. Çocukluğumuzda kara kalemle yaptığımız gibi... Yaşadıklarımızdan sonra o sayfanın altından, eskilere ait bir iz çıkacak mı diye merak eder.
Başkasına benzeyen bir yüz, tutulmamışlara benzeyen bir söz, kendisine hâlâ uzaklardan bakan bir göz var mı diye karalar o sayfayı...
Eskiye dair bir kanıt yoksa, yeni başlar gibi yazar o beyaz kâğıda.
Eskiye dair bir tanık hep vardır oysa...
Ve o tanık, hep unutulacak olanın başında bekler. Siz geçmişin bazen yakılıp kül edilmesi gerektiğinden bahsederken o bir gümüşün en çok külle ovulunca parlayacağını hatırlatıverir.
Ne kadar severseniz sevin,
Her eski tanık biraz düşmandır yeni bir aşkta.”
Emre Kalcı - El
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder