Nefes 2

-derin sevil-

size sırlar vereceğim!

vermek zorundayım yoksa öleceğim!

annem bir seri katil!

banyomuzda cesetler var!

mutfak lavabosunda bile kanlı bıçaklar!

annem teyzeme gitmişti!

gece yalnız uyandım!

naylon poşetlere sarılmış kafaları gördüm banyoda! ve kolları!

çok korktum!

polisi aramaya karar verdim! evde yalnızdım ve heryere dokunmuştum! annemi ihbar etmezsem bütün bunlar benim üzerime kalabilirdi! ama yapamadım! sesler duydum! dışarı baktım! babam şehir dışından geldi! onu dış kapıda karşıladım. annen evde mi dedi! teyzemde dedim. bembeyazdım.

ben de oraya gidiyorum dedi. bir dakika baba dedim! sana anlatmam gereken şeyler var! babam tedirgin oldu. sabah konuşsak daha iyi olur. ben anneni alıp geleceğim. sen de yatağına yatıp uyu. sabah herşey hallolmuş olacak dedi.

dediğini yaptım.

 

uyandığımda kimse yoktu.

kimsemin olmadığı büyük bir şehirde yalnız yaşıyordum!

annem kilometrelerce uzaktaydı ve onu aylardır hiç görmemiştim! babamı da öyle!

uyandığımda aylardır yalnızdım!

birine aşık olduğumu sandım!

sanıyorum birine aşık oldum!

kolay kolay aşık olacağımı sanmam!

sandım ki mutlu olacağım.

yine uyandım. gereğinden fazla uyumuştum. karnım çok acıkmıştı. üşüyordum. ıslandım.

benim olan şampuanları insanlar çalmıştı. bende başkalarının olan kimsesiz şampuanlara kondum. kokusu güzel olanlara. babam şarap şişelerini ortada bırakmaya devam edersem yurttan atılacağımı söyledi. zaten yemekleri berbat dedim. keşke babama aşık olsaydım. hayat nasıl da kolay olurdu.

falcıya gittim.

kartları ben gösterdikten sonra onun bildikleri neydi?

herşeyi bildi!

küfür ettim!

güzel günler müjdeledi!

biliyordum dedim.

bütün bu kasvete rağmen, bu sıkıcı sanat filmi kılıklı hayatıma, bu donuk hallerime,

bu yalnızlık mahkumiyetime rağmen herşeyin güzel olacağını biliyordum dedim.

ben kendimi biliyorum dedim. görebiliyorum. ve evet artık korkmuyorum. başarılı olacağım. eğer istersem. mutlu olacağım, başarılı olmak istemezsem. delireceğim yalnız kalmaya devam edersem, kendime bin kat daha aşık olacağım delirirsem.

bir vardı bir yoktu. insanlar smith’in matrixdeki kılıklarından başka birşey değildi. binlerce, onbinlerce, aynı yanılsama, aynı amaç, aynı örgü…

şaşırtıcı birşey yaşamak için nereye gitmeliydim?

yada herşeyi çoktan yaşayarak şansımı kayıp mı etmiştim filmlerde, kitaplarda, rüyalarda… herşeyi erken mi tüketmiştim ki durgunlaştım.

geçen ay aşık olduğumu sandım.

sanırım geçen ay aşık oldum.

herşey o kadar alışılageldikdi ki bunun farkı neydi hatırlayamadım.

geçen gün çok güldüm.

ondan önceki gün çok ağladım.

aylardır banyo yapıyorum.

bugün henüz yapmadım.

hayaller kuruyorum, istemsiz, yani aslında hayaller kuruluyor kendi kendine beynimde.

öyle güzeller ki, hepsi benimle ilgili hem de.

öyle güzeller ki, hepsinde nefes alabiliyorum,

hayallerim öyle güzeller ki orada nefes bile alabiliyorum.

nefes bile alabildiğim bir dünyanın hayali kuruluyor beynimde. kendiliğinden. sürekli. öyle güzel ki…