Yeni Jenerasyon Nece Konuşuyo?

çok acı konuşacağım beyler bayanlar. benim için bir lise talebesinin liseden mezuniyeti için tek şartı neredeyse şudur: yalnız ve yanlış kelimeslerini doğru yazıyor mu?

ve yine üniversite bitiren bi kişinin yine mezuniyeti bence "-de, -da" bağlacını doğru kullanabilme yetisi ile ölçülmeli. çok ciddiyim! Tanrım ne kadar çok imla hatası yaptığımızın farkında mısınız?

ben şimdiki lise talebelerini hiç anlamıyorum. yazdıklarını da konuştuklarını da. espri anlayışları sanki uzaydan fırlamış gibi uzak bana. birbirlerine kullandıkları kısaltmalı bebeemm'ler, panpa'lar falan sanki uzak bi kıtadan cuuup coğrafyamıza inmiş dil gibi. anlamakta zorlandığım ve açık konuşayım zekamın yetmediği durumlar oluyor çoğunlukla. onların karşısında kendimi aptal hissediyorum.

 

düşünsene kendinden yaşça küçük bi flörtün olduğunu.. aman yarabbi! sen aşk diyosun, hitapta ikinci cümleni ola ki kafiyeli kullanıp edebiyat yapıyosun kendi çapında, karşındaki bebe kırlıyo gülmekten. hatta bu durumla makara geçiyo, sen cümleyi kurduğuna lanet ediyosun durmadan. akşamları kafa patlatıyosun yatakta, ulen ne desem de etkilesem bebeyi diye, açıp forum sitelerini falan hatmediyosun, olmadık geyik ortamlara karışıyosun, yeni tip konuşma stillerini öğreniyosun, ayna karşısında alıştırma yapıyosun böyle gayet sıradan hep kullandığın kelimeleri döktürüyomuşsun gibi. hatta sanki sen uydurmuşsun o kelimeyi kıçından gibi. öyle rahatsın. ki maksat bebe seni anlasın. yo bu yanlış oldu. sen bebeyi anla. :) çünkü gördüğüm o ki, yeni jenerasyon kılını kıpırdatmaz birilerine kendilerini ifade etmek için başka bir yol çabasına.  arkasını dönüp gider. ya da yolun açık olsun dostum! :P

hepsinde sistemle dalga geçen, umursamaz, bireysel bi zeka örneği mevcut bence. kendi içlerinde yaşıyolar çoğu şeyi. çok düşünüyorlar fakat bu düşünme stili daha çok olaylar ya da gidişat üzerine değil, aksine olabildiğince kendileri ile alakalı ve kelime oyunları ile bezeli. yani adam oturuyo pc başına, kelimeden kelime üretiyo, harflere ters takla attırıyo ve ilginçtir ki şahane bi şey çıkıyo ortaya. "ulenn ben bunu hiç böyle düşünmemiştim" diyosun kendi kendine. şaşıyosun bu taze beyinlere.  bence oturdukları yerden bi kalksalar neler yapacaklar neler. 

gerçekten benim dönemime bakıyorum biz bunların yanında halt yemişiz çok afedersiniz. çünkü biz korkaktık. ürküyoduk muhalefet olmaya. tırsıyoduk dışlanmaktan, alay edilmekten. çemberin dışında görünmekten. yeniyi denemekten. farklıyı sevmekten. 

sen minik bebe! bizden çok daha güzelsiniz artık. bişey oldu size, sanki sihirli bi değnek dokundu neslimize ve birden körpe körpe bir sürü yakışıklı, güzel çocuklarımız oldu ertafta. bazınızı kıskanmıyorum dersem yalan olur. takıp takıştırmanıza, renklerle oynamanıza, olmadık ayakkabı ile olmadık şeyi giymenize bayılıyorum. sizin relax ve çokça özgüven kokan tarafınıza bayılıyorum. 

bilmiyorum. belki de sizin yolunuz bu çağın bi gerekliliği. malum artık bireysellik çağında ayakta kalmaya, kendimizin reklamını yapıp, kendi pazarımızı oluşturmaya mecburuz. yalnız biraz daha çaba.. naçizane.

Not: Yeni jenerasyon dediysek ölmedik daha. Bu böyle biline! (Muhteşem Yüzyıl geyiği fakat izlemiyorum. Ne şahane!)