9 Aralık 2010 Perşembe

sustum

 
Bu akşam 
güzel ışıklara bezenmiş 
binalarına bakarken bu memleketin, 
üç şeritli caddelerine, 
çokça yıldızına rağmen
yalnızlığıma.. 
güzel memleketsin sen aslında, 
içinde sevdiklerim de olsa, 
diye iç geçirdim. 
sonra içimden 
içim geçti, 
içim ürperdi, 
biri beni anıyor 
diye fısıldadım.
montumun fermuarını çektim. 
ağzımı atkıyla sakladım. 
anımsayana beş dakikalık saygı duruşu.

Hiç yorum yok: